ιδιαίρετος

ἰδιαίρετος, -ον (Μ)

ο εκλεγμένος ξεχωριστά.

επίρρ...

ἰδιαρέτως (Μ)

με τη θέληση κάποιου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ιδιο- + -αιρετος (< αιρετός < αιρώ), πρβλ. αναφ-αίρετος, αυθ-αίρετος].